ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ

Πηγή Ζωής

ΤΕΥΧΟΣ  66     18  ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ  2004

ΙΕΡΟΣ  ΝΑΟΣ 

ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ ΒΑΡΕΙΑΣ

 

ΕΝΟΧΗ

 

Είμαστε αμαρτωλοί. Ουδείς αναμάρτητος. «Πάντες εξέκλιναν, άμα ηχρειώθnσαν, ουκ έστι ποιών χρηστότητα, ουκ έστιν έως ενός» (Ψαλμ. 13, 3), διακηρύττει ο ψαλμωδός. Ο μαθητής της αγάπης Ιωάννης στην πρώτη του επιστολή (α΄, 8) γράφει: «Εάν είπωμεν ότι αμαρτίαν ουκ έχομεν, εαυτούς πλανώμεν και η αλήθεια ουκ έστιν εν ημίν». Και ο Κύριος μας, όταν οι Ιουδαίοι κρατούσαν λίθους, για να λιθοβολήσουν την ταλαίπωρη εκείνη πόρνη γυναίκα, είπε: «Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω». (Iωαν. 8, 7).

      Η αμαρτία αυτή, επειδή είναι κάτι ξένο προς τη φύση του άνθρώπου, δημιουργεί στη συνείδηση ταραχή. Και είναι αλήθεια πως εκείνος που δεν έχει πωρωθεί, δέχεται τον αυστηρό έλεγχο της συνειδήσεώς του. Οι έλεγχοι αυτοί μαρτυρούν ακόμη υγεία πνευματική. Και ο πάσχων δεν πρέπει να αμελήσει, αλλά με κάθε τρόπο ν’ αγωνισθεί για την απαλλαγή του. Είναι εύκολο κάτι τέτοιο; Όχι βέβαια. Γιατί ο δεχόμενος τον έλεγχο της συνειδήσεώς του πρέπει να ενεργήσει σωστά και όχι να αναζητεί πρόχειρη λύση του θέματος. Υπάρχουν άνθρωποι που προσπαθούν ν’ απαλλαγούν από την ενοχή με την αδιαφορία. Άλλοι θέλουν να λησμονήσουν το γεγονός. Άλλοι αγωνίζονται να πνίξουν τη φωνή της συνειδήσεώς τους. Άλλοι προφασίζονται ότι δεν υπάρχει συνείδηση. Άλλοι αθετούν και απορρίπτουν το Θεό.

    Και είναι αλήθεια πως πετυχαίνουν κάτι, αλλά προσωρινά Αυτή όμως η «επιτυχία» δημιουργεί μια αρρωστημένη κατάσταση, που είναι επόμενο να προκαλέσει ψυχικές ασθένειες. Ο άνθρωπος, που προσπαθεί να καταπνίξει τη φωνή της συνειδήσεως του, ακρωτηριάζει την ψυχή του. Στερείται ενός πολυτίμου οδηγού, που θα τον κατηύθυνε στην οδό της σωτηρίας. Είναι δυνατόν το πλοίο να πλεύσει στον ωκεανό χωρίς πυξίδα; Άλλο τόσο είναι εύκολο να βαδίζει ο άνθρωπος το δρόμο της παρούσης ζωής χωρίς την πυξίδα που λέγεται συνείδηση.

    Η αμαρτία δημιουργεί τραύματα στην ψυχή του ανθρώπου, τα ψυχικά τραύματα. Τι κάνει ο χειρούργος όταν στο σώμα του ανθρώπου δημιουργηθεί κάποια πυορροούσα πληγή; Δένει με επίδεσμο την πληγή και περιμένει να θεραπευθεί; Θα ήταν άφρων ο ιατρός αυτός. Τι κάνει; Χτυπά με το νυστέρι, κόβει το σάπιο, απολυμαίνει τη συγκεκριμένη πληγή και έτσι θεραπεύει τον ασθενή.

    Κατά παρόμοιο τρόπο θεραπεύονται και τα ψυχικά τραύματα Βέβαια, οι ψυχίατροι πετυχαίνουν θεραπείες, όσο ανθρωπίνως είναι δυνατό. Πλην όμως τα ψυχικά τραύματα μόνον ο Παντοδύναμος Θεός μπορεί να τα θεραπεύσει. Και ή θεραπεία κοντά στο Θεό δεν πετυχαίνεται με ψυχοφάρμακα, αλλά με την ταπείνωση. Το ιερό μυστήριο της Εξομολογήσεως και μόνον είναι δυνατόν να απαλλάξει τον άνθρωπο από την ενοχή. Αυτό το μυστήριο, το οποίο στην πατερική γλώσσα ονομάζεται «κάθαρσις», μπορεί να λυτρώσει τον ταλαίπωρο άνθρωπο. Διαφορετικά, κάθε αμαρτωλός θα κλαίει τη δυστυχία του λέγοντας: «Ταλαίπωρος άνθρωπος εγώ, τις με ρύσεται εκ του σώματος του θανάτου τούτου;» (Ρωμ. 7, 24).

     Μοναδικός τρόπος λυτρώσεως η καταφυγή μας στον πνευματικό. Εκεί με κάθε ειλικρίνεια θα εκθέσουμε τα ολισθήματά μας, χωρίς διάθεση δικαιολογήσεώς μας, για να λάβουμε ειδικές συμβουλές καθώς και το σπουδαιότερο, τη συγχωρητική ευχή, που θα μας λυτρώσει από το βάρος των αμαρτημάτων μας. Η χάρη του Θεού και μόνο δια του μυστηρίου της μετανοίας και εξομολογήσεως σβήνει και συγχωρεί την αμαρτία και εξαλείφει παντελώς την ενοχή.

«ΛΥΤΡΩΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ»

Πρωτ. ΒΑΣ. ΑΚΡΙΒΟΠΟΥΛΟΥ

 

 

 

 

Ένας αληθινός ήρωας

 

     Δεν μπορώ να σου περιγράψω τη χαρά που επήρα από το γράμμα σου. Διαβάζοντας το είπα: Να ένα παλληκάρι δικό Σου, Κύριε. Ευλόγησε το.

    Ναι είσαι ήρωας! Και ας είσαι μόλις 15 χρόνων. Και να γιατί:

    Στο σπίτι του σπιτονοικοκύρη σου ακούς μόνο διαπληκτισμούς, φωνές και βρισιές. Στο δρόμο σκάνδαλα και μόνο σκάνδαλα. Στο μαγαζί τα ίδια και χειρότερα. Αλητοκουβέντες. Και βρισιές. Και η δική σου γενναία ψυχή αγωνίζεται, να μη μπει κανένας από τους πειρασμούς αυτούς μέσα σου, ούτε από τα μάτια, ούτε από τα αυτιά. Βλέπεις, σαν να μη βλέπεις. Και ακούς, σαν να μην ακούς!

    Πόσο διαφορετικά τα περίμενες, και πόσο αλλιώτικα τα βρήκες! Όταν πρωτοπήγες στην πόλη, χάζευες βλέ­ποντας τα σπίτια πιο μεγάλα και πιο ωραία από την εκκλησία του χωριού σας! Ντρεπόσουν να βαδίζεις στους καθαρούς ασφαλτοστρωμένους δρόμους, που έ­λαμπαν! Βλέποντας για πρώτη φορά πολυκατοικία σταυροκοπήθηκες, λες και έβλεπες εκκλησία!

Αισθάνθηκες θαυμασμό και δέος. Αλλά μία φορά κάποιος βλαστήμησε, ό,τι συ έχεις όσιο και ιερό. Σου κόπηκε τότε η αναπνοή. Και γύρισες στο χωριό, με την απόφαση να μην ξαναπατήσεις στην πόλη. Από τότε, συγκέντρωσες όλες σου τις δυνάμεις. Και αγωνίζεσαι με αποφασιστικότητα και ζήλο κατά του κακού και της δια­φθοράς.

Μερικές φορές ακούς την καμπάνα από πολύ μακριά και σου φαίνεται, πως φωνάζουν άγγελοι από τον ουρανό, για να ξυπνήσουν οι ψυχές τής διεφθαρμένης κοινωνίας.

Ο σπιτονοικοκύρης σου δεν πηγαίνει ποτέ στην εκκλησία ούτε οι συνάδελφοι σου. Ούτε και τα αφεντικά σου. Μια φορά θέλησες να παρακινήσεις τον σπιτονοικοκύρη σου, λέγοντας ότι πας στην εκκλησία! Μα αυτός γέλασε αδιάντροπα, σε έπιασε από τα μαλλιά και σε επήγε στην τραπεζαρία, που έπαιρναν το πρωινό τους! Και είπε ειρωνικά: Το  παπαδάκι μας έχασε τα μυαλά του, και πάει να τα βρει στην εκκλησία! Έσκασαν όλοι στα γέλια λες και έβλεπαν τρελό!

Αυτές οι επιθέσεις σε κάνουν πιο σταθερό. Όσο σε μισούν, τόσο περισσότερο αυξάνει η αγάπη σου για τον Χριστό. Βάστα την πίστη σου, την τιμιότητα και την κα­θαρότητα της καρδιάς σου, γενναίο παλικάρι του Χριστού! Μου θυμίζεις τον Δαβίδ, που νίκησε τον Γολιάθ. Συ μέχρι τώρα νίκησες πολλούς Γολιάθ -πειρασμούς, που θέλησαν να σκοτώσουν την ψυχή σου. Και βγήκες νικητής. Συνέχισε τον αγώνα σου. Και θα την σώσεις την ψυχή σου.

Μείνε σταθερός και ο Θεός δεν θα σε αφήσει. Θέ­λεις δυο-τρεις συμβουλές, να τις θυμάσαι; Δεν σου γράφω περισσότερες. Τρεις. Μόνο τρεις.

*Διάβαζε το Ευαγγέλιο.

*Κάνε πράξη σου τις εντολές του.

   *Προσεύχου θερμά στον Θεό, να σου φωτίζει τον νου, να καταλαβαίνεις το άγιο θέλημα Του.

+ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ

ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ