Όταν ο Χριστός πήγε για τελευταία φορά στα Ιεροσόλυμα, ο λαός βγήκε σε
προϋπάντησή του. Αναρίθμητα μάτια Τον κοίταζαν. Και αμέτρητα στόματα
φώναζαν με ενθουσιασμό: Ωσαννά Υιέ Δαβίδ! Ευλογημένος ο
ερχόμενος... ο Βασιλεύς του Ισραήλ! Μα αυτό έκαμε τους Φαρισαίους
και πρασίνισαν από το κακό τους! Και είπαν στο λαό, να μην κραυγάζει!
Απάντησε ήρεμα ο Χριστός: «Αν αυτοί σιωπήσωσιν, οι λίθοι
κεκράξονται».
Και
τώρα, είκοσι αιώνες μετά, μ’ ερωτάς: Πώς είναι δυνατόν να φωνάξουν οι
πέτρες;
Σου
απαντώ: Με πολλούς τρόπους.
Πρώτος
τρόπος: πέντε μέρες μετά την είσοδό Του στα Ιεροσόλυμα, οι Εβραίοι
σώπασαν, και οι πέτρες φώναξαν: ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού! Όταν
αυτός τη Μεγάλη Πέμπτη ήταν επάνω στο Σταυρό «η γη εσχίσθη και αι
πέτραι εσχίσθησαν». Αυτό το σχίσιμο είναι η φωνή των λίθων! Μπορεί
να υπάρξει γλώσσα πιο δυνατή και πιο φοβερή απ' αυτήν;
Δεύτερος τρόπος:
Όταν οι Εβραίοι σώπαιναν, οι ειδωλολάτρες φώναζαν "Ωσαννά"! Οι Εβραίοι
έβλεπαν τους ειδωλολάτρες σαν νεκρές πέτρες! Όταν λοιπόν οι Εβραίοι
σώπαιναν για τον Υιό του Θεού, οι Απόστολοι τους κήρυξαν και τους
βάπτισαν. Και αυτοί από τότε έγιναν λίθοι ζώντες, ζωντανές πέτρες! Ο
Απόστολος Πέτρος λέγει: «και αυτοί ως λίθοι ζώντες οικοδομείσθε
οίκος πνευματικός» (Α Πέτρ. 2, 5)!
Και να τώρα, ζωντανές
πέτρες, τα ειδωλολατρικά έθνη, δοξάζουν τον Κύριο. Ενώ αντίθετα οι
Εβραίοι πετρωμένοι σιωπούν.
Τρίτος τρόπος:
Οι Εβραίοι
σώπαιναν, μα φώναζαν οι λίθοι του ναού του Σολομώντος. Ακόμη και
σήμερα μας φωνάζουν: Δεν θα μείνει "λίθος επί λίθον"! Το καύχημα και η
δόξα των Εβραίων, ο ναός του Σολομώντος, σήμερα δεν υπάρχει. Μόνο ένας
τοίχος έχει απομείνει. Για να πηγαίνουν εκεί οι υιοί και οι θυγατέρες
των Εβραίων, να χτυπούν τα κεφάλια τους! Και ονομάζεται μέχρι σήμερα
"το τείχος των δακρύων"! Απόμειναν οι πέτρες αυτές, για να
φωνάζουν!
Τέταρτος τρόπος:
Οι Εβραίοι προ πολλού σωπαίνουν
για το Χριστό. Ούτε χαίρονται. Ούτε εορτάζουν. Ούτε φωνάζουν Ωσαννά!
Γι' αυτό και ο Θεός επέτρεψε να καταστραφεί ο μοναδικός ναός τους και
να σταματήσουν οι θυσίες! Αλλά 100.000 ναοί πέτρινοι χτίσθηκαν
από τότε! Και δοξολογούν ανά την οικουμένη το όνομα του Χριστού. Να
λοιπόν, οι λίθινοι ναοί κραυγάζουν! Και οι Εβραίοι σιωπούν.
Πέμπτος
τρόπος:
Μέχρι τώρα βέβαια
δεν φώναξαν οι πέτρες! Μα θα φωνάξουν κι’ αυτές, πριν να έλθει το
τέλος του κόσμου, πριν από τη δευτέρα παρουσία του Κυρίου! Και τι είπε
για τη συντέλεια; Ο ήλιος σκοτισθήσεται και η σελήνη και τα άστρα
του ουρανού πεσουνται! Όλα αυτά δεν είναι από πέτρα; Ναι. Μα με τη
γλώσσα τους, με τον τρόπο τους, θα φωνάξουν! Όταν θα έλθουν οι
ψευδοπροφήτες και οι ψευδόχριστοι, και η αγάπη των πολλών θα "ψυγή",
και η ανομία θα πληθυνθεί, και μαζί με τους Εβραίους θα σιωπούν ακόμη
και οι Χριστιανοί, τότε θα αρχίσουν να φωνάζουν τα ουράνια σώματα., θα
φωνάζουν με το δικό τους τρόπο, με τη δική τους γλώσσα. Και θα
αναγγέλλουν τον ερχομό της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού.
Κύριος
κατήλθε από τον ουρανό «σώσαι το απολωλός» (Ματθ. 18, 11) και
θεμελίωσε πάνω στη γη την Εκκλησία Του. Μέσα σ' αυτήν σώζονται όσοι
ποθούν την σωτηρία, θεραπεύονται όσοι επιθυμούν την ψυχική και
σωματική υγεία, φωτίζονται όσοι θέλουν να ελευθερωθούν από το σκοτάδι
της αμαρτίας, ενισχύονται οι αδύνατοι, καθαρίζονται οι ακάθαρτοι,
απαλλάσσονται όλοι οι πιστοί από τις δυστυχίες, τις συμφορές και την
πνευματική φτώχεια, και πλουτίζουν κατά Θεόν με την μετάληψη των
αχράντων μυστηρίων και την ένωση με τον Κύριο, πού καλύπτει τη γύμνωση
και την ασχήμια μας και ζωογονεί τις ψυχές μας.
Να
γιατί έχει τόσο μεγάλη αξία για τον καθένα μας η Εκκλησία.
Ωστόσο πολλοί άνθρωποι, αγαπώντας τη γη περισσότερο από τον ουρανό,
φεύγουν από κοντά της και ακόμα χειρότερα, την κακολογούν.
Ω! φτωχοί, δυστυχείς αδελφοί μου! Γνωρίστε τη σωτηριώδη δύναμη της
αγίας Εκκλησίας μας και ελάτε πάλι κοντά της, σαν σε τρυφερή μητέρα,
πού αγαπά, σώζει και πρεσβεύει για μας στον Θεό. Βλέποντας κανείς την
επιφανειακή ευτυχία σας από τη ζωή πού κάνετε, νομίζει ότι είστε
υγιείς και αληθινά ικανοποιημένοι, ότι δεν έχετε ανάγκη από τα
θεραπευτικά και αγιαστικά μέσα της Εκκλησίας. Αυτό όμως είναι μόνο
εξωτερικό. Στην ψυχή είστε άρρωστοι ή και νεκροί ακόμη.
Αγ. Ιωάννης της
Κρονστάνδης
Ο Mελλοντικός Πατριάρχης
Ο αββάς Γρηγόριος επισκέφθηκε
κάποτε τον αββά Σέργιο, που ασκήτευε στην περιοχή της Νεκράς Θαλάσσης.
Εκείνος, μόλις τον αντίκρισε, τον χαιρέτησε πολύ χαρούμενος. Πήρε
κατόπιν νερό, του έπλυνε τα πόδια και όλη την ημέρα του μιλούσε για
την σωτηρία της ψυχής.
Όταν ο αββάς Γρηγόριος ανεχώρησε, του λέει ο υποτακτικός του:
Γέροντα, σήμερα
σκανδαλίσθηκα! Τόσοι επίσκοποι και τόσοι ιερείς ήρθαν εδώ, και σε
κανέναν δεν έπλυνες τα πόδια παρά μόνο στον αββά Γρηγόριο.
Ο γέροντας τότε του απήντησε:
-Παιδί μου, εγώ ποιος
είναι ο αββάς δεν γνωρίζω. Αυτό μόνο ξέρω: Φιλοξένησα στο σπήλαιό μου
πατριάρχη! Τον είδα να φορά ωμόφορο και να βαστάζει το άγιο Ευαγγέλιο.
Έξι χρόνια μετά,
ο Θεός αξίωσε τον αββά Γρηγόριο να γίνει πατριάρχης, Αντιοχείας, όπως
προείδε ο γέροντας.
(Λειμωνάριον)
